scream and shout and let it all out!

buhay nga naman...

napaka-unfair...

nagtratrabaho ka pero di mo nararamdaman, may mga bagay at balak kang gustong gawin pero hindi pwede. lahat nalang para sa ibang tao... paano naman ako?

tao lang..sabi pa.. may needs ka din para sa sarili mo pero.. HINDI NGA PWEDE! 

may dapat kang unahin, meron kang dapat suportahan, umaasa sila sayo.. ang hirap.. lalo na pag-single mom ka...tulad ko.

maiyak-iyak kana kung paano pagkakasyahin ang sahod mo, minsan yung sarili mong allowance o pagkaing isusubo ibibigay mo na din sa kanila, paano ikaw lang ang aasahan at takbuhan nila.

kailangan mong kalimutan ang sarili mo para sa kanila, lahat sa kanila, puro sa kanila..minsan gusto ko ng magwala!! PUTAAA!! 

pag di ka nagbigay, pag di ka tumulong ikaw pa ang masama kesyo selfish ka daw ect! hindi ba nila alam kulang nalang kumain ako ng buhangin para may maiabot sa kanila at abusado pa..nanakawan pa pati anak ko, nakakatawa diba?! sarili mong kapamilya nanakawan ka! PUNYETA!!

kakainit na talaga ng dugo, punong-puno na talaga ako!!

pati future nila iiaasa sayo, gusto isusubo nalang sa kanila..paasa daw pagbinitin mo sila.. WTF?!!!

pinagtapos ng pag-aaral pero nakaasa pa din?! ano yon?! baldado ba?! hindi naman diba?!!

Paulit-ulit tong sinasabi sa inyo ng mga nag-aabroad..ilang beses na tong ipinaskil at inyong nabasa...

HINDI TUMATAE NG PERA ANG MGA OFW's!!!!!

HINDI KAMI BANKO!!!!

ang dami nyong shitness pero hindi nyo man lang kami naiisip!!!

bato-bato sana matamaan kayo!!

Tag-ulan

Tag-ulan na naman…

Sa pinagtagpi-tagping tahanan nagkumpol-kumpol

Pira-pirasong karton, yero, lata at iba pang basurang itinapon

Maliit na espasyong animo’y humahagulgol

Mga patak ng ulan, umaagos, dumadaloy.

Si bunsong tangan ni ina sa kanyang kanlungan

Pilit sumiksik  upang maibsan ang ginaw sa katawan

Dito lang ako’t di kita iiwan marahang na bulong ni ina

Tahan na, tahan na, ang ula’y titila na.

Dapit hapon na ng si ama’y dumating

Bitbit ang mumunting sisidlan biyayang kanilang pagsasaluhan

Pagal na katawan sa maghapong pangangalakal

Napawi ng lahat ng mga supling ay kanyang nasilayan.

Tag-ulan na naman…

Magarang tahanan animo’y palasyo

Mamahaling kagamitan lahat dito’y kumpleto

Maaliwalas na paligid sya nga namang kay ganda

Yari sa bato, marmol at konkreto.

Sa malawak na silid nagkukubli’t nag-iisa

Nanginginig sa takot sa kada hataw ng kulog at kidlat

Si bunso nama’y tuloy-tuloy ang paghagulgol di matigil sa pag-iyak

Dadating pa ba’t hating gabi na wala pa si ina at ama?

Bitbit ay alak ng si ama’y dumating

Di man lang sumilip sa mga supling na naghihintay

At si ina’y langgo sa piging na kanyang pinaghandaan

Mga supling nila’y tila nakaligtaan na’t napabayaan.

Tag-ulan na naman….

Ito ang aking opisyal na lahok para sa ika limang taon ng Saranggola Blog Awards

time to say goodbye

goodbye blog... until we meet again...

surely i will miss you...

it's closing time...