Simple...
Simpleng buhay lang naman ang nais ko...
Masarap sigurong maging mayaman
pero ok na ako sa katamtaman..
Hindi sobra-sobra at hindi din kulang..
"Sapat" ito siguro ang tamang salita.
Simpleng pamumuhay...
Bahay kubo... kahoy at kulambo..
probinsya.... ang saya siguro..
tahimik... katahimikan...unos ng alon..
Oh simoy ng hangin...
Yan lang naman ang hangad ko.
Kabundukan, karagatan...
Kung saan man..dun sa mapayapa...
Walang gulo...walang tensyon..
Oras ay lilipas kasama ang pamilya mo
Nagbubulay-bulay...
Sarap sana..pero paano?
Yung simpleng buhay lang pero ang hirap makamit..
Yun lamang naman bakit tila pinagkakait?
Buhay natin ngayon ay parang robot..
sunod-sunuran..alipin..pera..luho at iba pa..
Ayoko ng ganito..
Mahirap aminin pero eto tayo ngayon.
Gusto kong maglakbay..
Gusto kong akyatin ang bawat kabundukan..
Gusto kong languyin ang bawat karagatan...
Yakapin ang kalikasan...
Mag-ukit ng mga alaala habang may panahon pa..
Yung masasayang mga alaala.
bulong ng puso ko...
 |
