Kalawakan…
Himpapawid…
Kay gandang pag-masdan…
Karagatan, nakaupo sa may buhanginan….
Hanging humahaplos sa aking buong katauhan….
Ah….pawang imahinasyon ko lamang…..
Kelan kaya masisilayan
Bansang aking iniwan
Magulo man sa ibang panig nito
Sya paring gustong balikan
Bayang aking sinilangan
Sana’y abo’t kamay ka lamang.
Emo……aaaaahhhhhhhhhhhh………kakapraning…..
Sana’y nasa pinas ako ngayon, sana’y di na sayang mga araw na ginugol…
Buong araw nagmumukmok, buong araw ay tulog, nilunod ang sarili na kahit sa panaginip bayan ay matanaw.
Tapos na ang leave ko, puro tulog lang ang ginawa ko, pero heto’t antok na antok parin ako. Balik trabaho, nakakabagot, wala naman magandang dinudulot, nag-babanat ng buto pero heto’t nagtitiis pa rin sa kompanyang apat na buwang di nag-papasweldo. Walang magawa dahil sa hirap mag-hanap ng panibagong trabaho, pati NOC pinagkakait pa, pinagbibili nila sa halangang dalawang buwan ng pinagpaguran mo, ano ba sila hilo? Lintik talaga, ano ba itong pinasok ko? Haay… buti nalang malakas talaga ang pananampalataya ko, kundi maloka-loka na talaga ako.
Sa kabila ng lahat nito, nagpapasalamat parin ako, dahil naging PINOY AKO!
Hoy! Oo Pinoy ako! Nasa dugo’t kulay ng balat ko isama mo na pati hugis ng ilong ko!
Anong koneksyon nun?! Dahilan nang pagiging matiisin at madiskarte sa buhay sa kabila
ng lahat eh nanatiling tapat at mapagkumbaba. Nagpapasalamat din ako kay Papa Jesus kasi alam kong lagi syang nandyan nakagabay sa akin at patuloy akong pinapalakas, tenk u po talaga, pinanghahawakan ko po ang promise nyo sa akin sa Psalm 34:17 “The righteous cry out, and the Lord hears them; he delivers them from all their troubles.
Sa mga blogmates ko, nagpapasalamat din ako kasi sa panahong nalulungkot ako eh, napapasaya nyo ako dahil sa mga kwento ng layf-layf nyo, lingid man sa inyo malaking tulong ang pagsusulat nyo dahil nalalaman ko ang mga kabulastugan ay este mga kaganapan sa inyong buhay na nagbibigay aliw sa akin at syempre aral sa musmos kong isipan…walang kokontra blog ko ‘to!
Salamat sa asawa’t anak ko, mahal na mahal ko kayo…dito lang si mama ok!
Salamat sa ermats at erpats ko, lalo na sa ermats kong nag-ire sa akin alam kong nakikiupdate ka rin sa blog ko, mahal na mahal kita, salamat sa understanding mo!
Sa mga utol ko, miss ko na talaga kayo!
Sa mga ka-churchmate ko…grabeng support nyo to da highest level lab u all!
Sa busmates ko, tenk u sa pakikinig sa paghilik ko habang mahimbing akong natutulog habang kayo nama’y dilat na dilat, alam ko pong pinagtatawanan nyo ako, wala akong pake basta’t alam ko’y pinaghehele ko lang kayo. Pasalamat kayo!
Sa mga magbibigay sa akin ng award matapos mabasa ito, tenk you in advance ang kyut-kyut nyo!
Sa di naman magbibigay ang kyut-kyut nyo parin kamukha nyo si dagul at bentong!
Sa pagsesenti ko ngayon pasensya’t bangag ako sa kape…
